Ocieplenie domu – rodzaje, metody, wykonanie

Budując swój własny, wymarzony dom, chcielibyśmy, aby zapewniał nam komfortowe warunki użytkowania, był ciepły w zimie, a latem nie doskwierały nam w nim upały. Myślimy też często, jak wybudować dom, ograniczając koszty budowy i w przyszłości koszty eksploatacji. O realizacji tych założeń musimy pomyśleć już podczas planowania budowy i wyboru projektu domu. I tu dochodzimy do etapu, w którym należy zaprojektować, a następnie dokładnie wykonać izolację termiczną ścian zewnętrznych wraz z warstwami wyprawy elewacyjnej, czyli – wykonać ocieplanie domu. Ta właśnie izolacja termiczna zapewni nam oczekiwany komfort zamieszkania.

Na przestrzeni ostatnich kilku dekad metody ocieplenia domu zmieniały się bardziej niż innych elementów budynku. Wynikało to głównie z dostępności odpowiednich materiałów, cen energii służącej do ogrzewania, świadomości budujących domy o ważności tego zagadnienia oraz zaostrzających się w sposób stały norm określających wymagania techniczne pod tym względem.

Przez wiele lat powszechnie stosowaną metodą było wykonanie szczeliny powietrznej (gr. około 5 cm) na zewnątrz części konstrukcyjnej ścian zewnętrznych i obmurowanie jej warstwą zewnętrzną z cegły lub z bloczków betonu komórkowego. Niestety, aby usztywnić i ustabilizować warstwę obmurówki stosowano często „przewiązywanie” muru na całej grubości co kilka warstw, tworząc niezliczone mostki termiczne. Stosowano też, niestety rzadziej, siatkę kotew, które spełniały tę samą funkcję co przemurowanie, nie tworzyły jednak tak dużych mostków termicznych.

Dzięki pojawieniu się i upowszechnieniu współczesnych materiałów izolacji termicznej ścian głównie styropianu i wełny mineralnej oraz nowych technologii wykonywania termoizolacji ścian zewnętrznych, zmieniły się diametralnie możliwości prawdziwie efektywnego wykonania tych prac, co sprawiło, że skuteczne ocieplenie budynku stało się powszechnie stosowane.

W dobie stale wzrastających kosztów energii, właściwe ocieplenie domu jednorodzinnego staje się dla każdego Inwestora jednym z najważniejszych aspektów podczas budowy domu. Należy pamiętać, że właściwie wykonane, efektywne ocieplenie będzie chronić nasz dom przed niepotrzebną utratą ciepła przez wiele lat, co w sposób oczywisty przekładać się będzie na koszty jego utrzymania. Prawidłowa izolacja termiczna domu pozwala zaoszczędzić nawet ponad 60% energii w stosunku do domu nieocieplonego.

Należy pamiętać, że ocieplenie ścian zewnętrznych to ważny, ale nie jedyny element ocieplenia budynku. Bardzo ważną składową ocieplenia domu jest wykonanie prawidłowej i skutecznej izolacji połaci dachowych (w przypadku projektów domów z poddaszem użytkowym – jak w większości rozwiązań) lub ostatniego stropu (gdy przestrzeń dachowa jest nieużytkowa). Innymi elementami są np. skuteczna izolacja podłogi na gruncie, prawidłowa stolarka zewnętrzna o odpowiednich parametrach termicznych i jej ciepły montaż, jak również wyeliminowanie mostków termicznych balkonów wspornikowych przez zastosowanie np. termoizolacyjnych łączników balkonowych.

Dopiero zastosowanie wszystkich tych elementów sprawi, że przestrzeń ogrzewaną (mieszkanie) zamykamy w szczelnej „bańce” termicznej, chroniąc skutecznie ciepło wytworzone na jej ogrzanie przed nadmiernym przenikaniem na zewnątrz i chroniącej nasz dom przed nagrzaniem w lecie.

Najpopularniejszymi materiałami stosowanymi do ocieplenia domu są wełna mineralna i styropian. Stosuje się również polistyren ekstrudowany XPS oraz natryskowe lub wdmuchiwane włókna celulozowe np. Ecofiber. Różne elementy ocieplenia, jak również specyficzne uwarunkowania preferują zastosowanie poszczególnych materiałów, wykorzystując ich zalety i redukując wady.

Należy pamiętać, że tak naprawdę materiałem termoizolacyjnym jest zawsze powietrze. Skuteczna izolacja termiczna to taka, która trwale zamyka powietrze w maleńkich przestrzeniach, nie pozwalając na transport ciepła na dłuższych, niewyodrębnionych odcinkach. Im większy udział zamkniętego w małych przestrzeniach powietrza w danym materiale, tym na ogół lepsze są jego parametry izolacji termicznej, czyli lepsze wlaściwości izolacyjne. Oczywiście izolacyjność materiału jest jego podstawową cechą, ale w pewnych specyficznych przypadkach inne cechy poszczególnych materiałów stają się również ważne i wówczas przesądzają o wyborze danego materiału izolacyjnego w konkretnym przypadku. Takimi cechami są np. trudnozapalność, odporność na wysokie temperatury, izolacyjność akustyczna, odporność na grzyby i pleśnie, odporność na zawilgocenie itp.

Najpopularniejszym i powszechnie stosowanym sposobem ocieplania domu, zarówno nowo budowanego, jak i już istniejącego, jest tzw. metoda lekka mokra (zwana też czasem bezspoinowym systemem ociepleń). Polega ona na przyklejeniu płyt styropianowych lub z wełny mineralnej do części konstrukcyjnej ściany zewnętrznej zaprawą klejową, wzmocnieniu ich kołkami, położenie warstwy zaprawy klejowej z zatopionej w niej siatką z włókien szklanych oraz nałożenie ostatniej warstwy, czyli tynku cienkowarstwowego. W przypadku docieplania istniejących budynków z tynkami zewnętrznymi należy sprawdzić, czy tynki te nie odwarstwiły się od ścian poprzez „opukiwanie” tynków i odkucie tych fragmentów, które nie są mocno zespolone ze ścianą. Można też wykonać próby przyczepności polegające na przyklejeniu niewielkich kawałków płyt styropianowych w „podejrzanych” fragmentach tynków zewnętrznych. Następnie po upływie 3 do 4 dni należy te kawałki oderwać. Jeżeli stanie się to wraz z fragmentami starych tynków, świadczyć to będzie o konieczności skucia tych tynków przed przystąpieniem do docieplania ścian metodą lekką mokrą.

Styropian to niewątpliwie najpopularniejszy (ale oczywiście niejedyny) materiał do izolacji termicznej przegród pionowych i poziomych, czyli ścian, stropów i podłóg na gruncie. Styropian do polska nazwa handlowa polistyrenu ekspandowanego EPS. Jest to porowate tworzywo sztuczne otrzymywane przez spienianie (za pomocą pary wodnej) obłych granulek polistyrenu o średnicy na ogół około 2 mm. Styropian występuje głównie w formie płyt o długości 100 cm, szerokości 50 cm i zróżnicowanej grubości. Styropian jako materiał izolacyjny w budownictwie różni się gęstością. I tak występuje on w odmianach o gęstości 10 ÷ 40 kg/m3.

Optymalne parametry izolacyjności termicznej (współczynnik przewodzenia ciepła λ = 0,033 W/mK) osiąga styropian przy gęstości 25 ÷ 33 kg/m3. Powyżej i poniżej tej gęstości izolacyjność styropianu maleje. Są oczywiście przypadki, gdzie należy zastosować styropian o np. wyższej gęstości (kosztem walorów izolacyjności) ze względu na jego podwyższone parametry wytrzymałościowe w izolacji podposadzkowej posadzki garażu na gruncie. Większość producentów płyt styropianowych dla budownictwa, aby ułatwić kupującym wybór rodzaju płyt dla konkretnych potrzeb, nazywają płyty styropinu o konkretnych parametrach technicznych takimi nazwami jak „strop” lub „fasada”, co w sposób oczywisty przypisuje płyty styropianowe o specyficznych parametrach do konkretnych przeznaczeń.

Styropian jest bardzo dobrym materiałem izolacyjnym, ale pewne dodatki (np. grafit) poprawiają jego właściwości izolacyjne. Charakterystyczny szaro-grafitowy kolor płyt styropianowych to właśnie styropian z dodatkiem grafitu. Dzięki temu dodatkowi parametry styropianu poprawiają się, pozwalając obniżyć wartość współczynnika przewodzenia ciepła λ do 0,031 W/mK. Dodatki stosowane przy styropianie grafitowym pozwalają ograniczyć straty ciepła w wyniku promieniowania, ponieważ skuteczniej odbijają lub pochłaniają promieniowanie podczerwone. Dzięki temu styropian grafitowy to produkt, który spełnia najwyższe wymagania, jakie stawia się materiałom przeznaczonym do izolacji termicznej domu. Sama produkcja styropianu grafitowego, poza dodatkami, nie różni się od tradycyjnego, jak również sposób jego wykorzystania w metodzie lekkiej mokrej jest taki sam.

Wełna mineralna w stosunku do styropianu wykazuje pewne korzystne, ale i niekorzystne cechy. Przy zbliżonych parametrach izolacyjności (współczynnik przewodzenia ciepła λ = 0,034 W/mK) wełna mineralna wykazuje się lepszą sprężystością (cecha ważna przy ocieplaniu mniej równych ścian np. w przypadku starszych domów), paro przepuszczalnością (nie blokuje swobodnego przepływu pary wodnej przez ścianę), a co najważniejsze bardzo dobrymi parametrami izolacyjności akustycznej, co może być bardzo pozytywną cechą przy izolacji stropów, jak również przy wykonywaniu szkieletowych ścian wewnętrznych i zewnętrznych. Wełna mineralna wykazuje też bardzo wysoką odporność na wysokie temperatury. W przypadku wełny szklanej to około 600 ÷ 700 ͦ C, a w przypadku wełny skalnej nawet do 1000 ͦ C. Oczywiście należy pamiętać, że odporność na wysoką temperaturę spoiwa łączącego włókna obu rodzajów wełny to max. 250 ͦ C i taka w konsekwencji jest odporność całego produktu. Ta cecha płyt z wełny mineralnej (odporność na wysoką temperaturę) okazuje się niezwykle ważna przy ocieplaniu ścian lub obiektów wymagających podwyższonych parametrów odporności ogniowej.

W stosunku do płyt styropianowych wełna mineralna wykazuje niestety większy ciężar oraz nasiąkliwość. Wchłanianie wody bardzo obniża parametry izolacyjności termicznej i dlatego zaleca się impregnowanie płyt z wełny mineralnej olejem mineralnym.

Wełna mineralna dostępna jest na rynku głównie w dwóch formach: w postaci zrolowanej (używanej najczęściej do izolacji połaci dachowych w poddaszach użytkowych) i płyt o grubości 5 ÷ 25 cm i o najróżniejszych wymiarach. Długość dostępnych płyt to od 100 nawet do 600 cm a szerokość od 10 do 180 cm. Gęstość płyt z wełny mineralnej to 30 ÷ 120 kg/m3 (płyty sprężyste) i 120 ÷ 180 kg/m3 (płyty twarde). Płyty z wełny mineralnej o najmniejszej gęstości wykorzystuje się w ocieplaniu poddaszy (często płytami jednostronnie laminowanymi folią aluminiową), stropów drewnianych i ocieplaniu sufitów podwieszanych. Płyty o średniej gęstości są stosowane do ocieplania konstrukcji szkieletowych i ścian zewnętrznych. Natomiast płyty twarde stosuje się do izolacji np. stropów żelbetowych.

Ocieplenie domu wełną mineralną (płytami z wełny mineralnej) wykonuje się najczęściej metodą lekką mokrą analogicznie jak w przypadku płyt styropianowych. Rzadziej stosuje się metodę lekką suchą polegającą na wykonaniu na ścianie budynku rusztu stalowego lub drewnianego i umieszczenie w nim płyt z wełny mineralnej, mocowanej do ściany kołkami, a następnie obudowanie całości okładzinami.

Polistyren ekstrudowany XPS jest materiałem izolacyjnym powstałym ze spienionego polistyrenu. Charakteryzuje się w stosunku do zwykłego styropianu większą wytrzymałością mechaniczną, większą twardością i mniejszą nasiąkliwością. Z tych względów w przypadku domów mieszkalnych stosuje się go do izolacji ścian fundamentowych i ścian piwnic pod powierzchnią gruntu, izolacji podłóg na gruncie, dachów o odwróconym układzie warstw. Ze względu na wyższą cenę w stosunku do tradycyjnego styropianu nie stosuje się go do ocieplania ścian zewnętrznych a jedynie w ocieplaniu elementów budynku, gdzie wymagana jest wyższa twardość, wytrzymałość i mniejsza nasiąkliwość, czyli głównie w elementach budynku wymienionych powyżej.

Ecofiber to luźne włókna celulozowe bez lepiszcza ze związkami boru. Ten materiał wykorzystuje się często do izolacji poddaszy i wypełniania zamkniętych przestrzeni metodą natryskową lub przez wdmuchiwanie. Ecofiber nie wymaga paroizolacji, która w przypadku wełny mineralnej zabezpiecza ją przed penetracją pary wodnej do wnętrza budynku. Włókna celulozowe przyjmują i oddają wilgoć, zapewniając tym samym lepszy klimat wewnętrzny w budynku. Dodatkowo związki boru zapobiegają rozwojowi grzybów i pleśni oraz chronią warstwę izolacyjną przed gryzoniami. Ecofiber jest materiałem trudno zapalnym i posiada dobre parametry akustyczne. Z tego powodu jest dobrym materiałem do izolacji poddaszy i domów drewnianych.

Najpopularniejszymi materiałami stosowanymi do ocieplenia domu są wełna mineralna i styropian. Oba te materiały izolacji termicznej mają podobne współczynniki przenikania ciepła, ale różnią się innymi cechami i parametrami oraz, co ważne, ceną. Styropian jest tańszy od wełny mineralnej i to jest dla wielu, podejmujących ten wybór, decydującym argumentem. Przy wyborze materiału do ocieplenia domu musimy rozważyć, jakie cechy ocieplenia są dla nas priorytetowe.

Pod względem izolacyjności termicznej nieznacznie lepszy jest styropian. Natomiast wełna mineralna ma o wiele lepsze parametry izolacji akustycznej ze względu na ciężar (jest cięższa od styropianu) i strukturę. Jeżeli więc komfort akustyczny jest dla nas ważnym argumentem, np. ze względu na położenie domu w głośnym miejscu, wybór wełny mineralnej będzie uzasadniony. Wełna mineralna wykazuje wysoką odporność na działanie wysokiej temperatury i wysoką odporność na działanie chemikaliów, styropian takiej odporności nie ma. Za wełną przemawia również fakt, że wykazuje dużo większą sprężystość w porównaniu do styropianu, a więc możliwość trwałego uszkodzenia (odkształcenia) styropianu jest znacznie większa. Wełna mineralna nadaje się doskonale do wypełniania konstrukcji drewnianych i stalowych np. wypełnienia lekkich ścianek działowych z płyt gipsowo – kartonowych na konstrukcji stalowej lub drewnianej ze względu na swoje walory akustyczne. Stosuje się ją również w większości przypadków do ocieplania poddaszy, z powodu wyższej niż styropian sprężystości co sprawia, że można dokładniej ją ułożyć pomiędzy krokwiami konstrukcji dachu, zapewniając większą szczelność izolacji, niż pozwoliłby na to sztywny styropian. Z kolei przy wykonywaniu ocieplenia ścian zewnętrznych w przeważających przypadkach stosuje się jednak styropian, gdyż przy nieznacznie lepszych parametrach termicznych i porównywalnej pracochłonności cechuje się niższą wodochłonnością i niższą ceną. Oczywiście w przypadkach wymagających lepszej ochrony przeciwpożarowej, przewagę wykazuje wełna mineralna.

Reasumując, obydwa te podstawowe materiały ociepleniowe są dobrym wyborem i z pewnością nie będzie błędem ich zastosowanie w elementach innych niż najczęściej wykorzystywane ze względu na swoje indywidualne preferencje i oczekiwania osiągnięcia konkretnych efektów.

Do ocieplenia domu styropianem używamy płyt typu „fasada” o grubościach przewidzianych w projekcie architektoniczno – budowlanym, wyliczonych przez projektanta tak, by spełnić obowiązujące normy. Należy tu nadmienić, że zwiększenie (lub zmniejszenie) wymiaru domu (szerokości lub/i długości) o mniej niż 2% kwalifikuje się jako tzw. nieistotne odstępstwo od warunków pozwolenia na budowę i jest dopuszczane przy zgłoszeniu zakończenia budowy domu do nadzoru budowlanego. W przypadku budynku o wymiarze projektowym 10,00 m, 2% to 20 cm czyli pogrubienie warstwy styropianu lub wełny mineralnej do 10 cm z każdej strony.

Inną informacją ważną przy dokonywaniu wyborów jest przyjęcie zasady, aby wszystkie materiały chemii budowlanej zastosowane przy ocieplaniu elewacji były w jednym systemie tego samego wytwórcy. Bywa, że umawiając się z wykonawcą i ustalając cenę ryczałtową za m2, spowodujemy, że ten wykonawca dokona zakupu poszczególnych materiałów tańszych od różnych producentów. W takim przypadku może się zdarzyć, że te materiały nie będą prawidłowo „współpracować” i negatywne efekty mogą się ujawnić nawet po kilku latach. Tak więc niezależnie od ceny, musimy ustalić z wykonawcą również system i producenta materiałów chemii budowlanej przewidzianej do użycia.

Aby ocieplić elewację domu, należy zatrudnić wyspecjalizowaną ekipę. Odradzamy podejmowania się tych prac samodzielnie bez doświadczenia. Np. nakładanie tynku cienkowarstwowego odbywa się wg zasady „mokre na mokre”, żeby nie pozostawić śladów połączeń obszarów wysychających w różnym czasie, a więc należy położyć tynk w jednym czasie na całej ścianie, a do tego potrzebna jest ekipa z odpowiednim doświadczeniem. Należy też zaplanować przerwy technologiczne np. w narożach budynku.

Prowadzenie prac związanych z ociepleniem domu wymaga dobrej pogody tzn. bez deszczu, silnego nasłonecznienia czy mocnego wiatru, w przedziale temperatury od 5 do 25 ͦ C.

Prace ocieplenia rozpoczynamy od mocowania listwy startowej (o szerokości równej grubości płyt styropianowych) ze stali ocynkowanej lub aluminium, mocując ją do ściany kołkami rozporowymi (min. 3 szt. na metr).

Następnie rozrabiamy zaprawę klejową wiertarką z mieszadłem i nakładamy ją na płyty (nie na podłoże) wzdłuż wszystkich krawędzi płyty oraz dwóch placków wewnątrz. Mocujemy płytę i dociskamy ją do ściany długą listwą. Płyty należy montować rzędami poziomymi, przesuwając się od dołu do góry. Poszczególne rzędy powinny być przesunięte względem siebie o „pół fazy”.

Szpary i ubytki wypełniamy pianką poliuretanową, którą obcinamy po wyschnięciu równo z powierzchnią płyt.

Następny etap (min. dwa dni po przyklejeniu płyt) to kołkowanie. Nie jest ono konieczne w każdym przypadku. Przy dobrym kleju na nowych, równych ścianach na ogół nie jest konieczne, natomiast przy ścianach starych należy je zastosować. Przyjmuje się, że na 1 m2 powinno być zastosowanych min. 4 szt. kołków.

Następnie (po min. trzech dniach po przyklejeniu płyt) wyrównuje się powierzchnię styropianu gruboziarnistym papierem ściernym.

Na wyrównanej już powierzchni styropianu nakładamy pacą zębatą klej, zatapiając w nim siatkę z włókna szklanego. W narożach wypukłych dodatkowo listwy wzmacniające przed uszkodzeniem mechanicznym.

Po kolejnych min. dwóch daniach gruntujemy powierzchnię wałkami. Korzystne jest zastosowanie preparatu gruntującego z barwnikiem wyprawy tynkarskiej.

Ostatni już etap - nakładamy tynk cienkowarstwowy za pomocą gładkiej pacy ze stali nierdzewnej. Grubość warstwy tynku powinna być równa grubości ziarna w tynku.

Do ocieplenia domu wełną używane są płyty wełny mineralnej przeznaczonej do fasady o grubości przewidzianej w projekcie. Metoda lekka mokra w przypadku zastosowania płyt z wełny mineralnej nie różni się znacząco od kolejnych kroków wykonywania ocieplenia w przypadku stosowania płyt styropianowych.

Różnice to zalecana impregnacja olejem mineralnym płyt z wełny mineralnej i wyrównanie gruboziarnistym papierem ściernym płyt styropianowych. Pozostałe etapy prac są takie same przy obu zastosowanych materiałach termicznych.

Jak już wspominaliśmy we wcześniejszej części artykułu, ocieplenie domu realizowane jest najczęściej w oparciu o dwie podstawowe metody wykonania. Są to:

• metoda lekka mokra,
• metoda lekka sucha.

Metoda lekka mokra jest stosowana w przeważającej większości ocieplanych domów jednorodzinnych, ale oczywiście zastosować możemy do ocieplenia domu również metodę lekką suchą. Natomiast metoda lekka sucha jest na ogół stosowana przy ocieplaniu większych, często reprezentacyjnych obiektów, takich jak np. budynki biurowe.

W metodzie lekkiej mokrej, zwanej czasem „bezspoinowym systemem ociepleń”, podstawową warstwę izolacyjną (ze styropianu lub wełny mineralnej) przykleja się do ściany zaprawą klejową i pokrywa tynkiem rozrabianymi wodą – stąd określenie „mokra”. Ciężar końcowy ocieplenia wykonywanego tą metodą, w zależności od użytego materiału (wełna mineralna jest cięższa od styropianu) i jego grubości waha się na ogół pomiędzy 10 a 30 kg – stąd w nazwie określenie „lekka”. Szczegółowy opis tej metody „krok po kroku” został opisany we wcześniejszej części.

W metodzie lekkiej suchej nie używa się materiałów rozrabianych wodą, a wszystkie etapy wykonania realizuje się na sucho – stąd jej nazwa. Materiał izolacyjny (w tym przypadku częściej płyty z wełny mineralnej) montuje się, wykorzystując ruszt zamontowany do ocieplanej ściany. Ruszt w większych obiektach jest na ogół z systemowych profili ze stali ocynkowanej, a w mniejszych, np. w domu jednorodzinnym, może być również drewniany (z drewna impregnowanego). Wypełniony ruszt obudowuje się okładziną elewacyjną np. łupkiem lub innymi panelami. Przewagą metody lekkiej suchej jest z pewnością uniezależnienie jej realizacji od warunków pogodowych. Ze względów na brak procesów mokrych można ją wykonywać niezależnie od temperatury.

Na pytanie ile kosztuje ocieplenie domu styropianem lub wełną mineralną nie jest łatwo precyzyjnie odpowiedzieć. Koszt ocieplenia domu trudno określić bez szczegółowej wiedzy o konkretnym przypadku. Należy jednak zwrócić uwagę, że zależą one od wyboru systemu materiałów, rodzaju i koloru tynkarskiej wyprawy cienkowarstwowej, grubości i rodzaju materiału izolacyjnego, stopnia skomplikowania wizji elewacji i wielkości koniecznych rusztowań. Określając bardzo ogólnie, w przeciętnych przypadku mało skomplikowanego budynku jednorodzinnego, ocieplanego materiałami z tzw. „średniej półki”, koszty całościowe ocieplenia domu to ok. 220 do 250 zł z 1 m2 ścian.

Jak przy innych pozostałych elementach budowy domu najlepszą i sprawdzoną metodą jest wybór ekipy z polecenia osób, które przeszły już ten etap, a mamy do nich zaufanie. Dobrze też, aby ewentualny wykonawca pokazał nam swoje realizacje w tym zakresie i to najlepiej sprzed dwóch, trzech lat. Bardzo ważne jest, aby przed ustaleniem ceny określić z wykonawcą wszystkie szczegóły, zwłaszcza dotyczące materiałów przewidzianych do użycia. Należy też zadbać o to, by te materiały były spójnym systemem rekomendowanym przez konkretnego wytwórcę.

Termomodernizacja nowego domu - dofinansowanie

Jedno z ważniejszych pytań to, kto może skorzystać ze wsparcia finansowego na prace budowlane związane z ociepleniem budynku mieszkalnego. Obecnie wszystkie formy wsparcia finansowego dotyczą termomodernizacji, czyli poprawy warunków termicznych – dociepleń budynków istniejących. Są one kierowane do właścicieli, współwłaścicieli budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych.

Termomodernizacja budynków objęta jest rządowym programem „Czyste powietrze”, prowadzonym przez Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, właściwy do miejsca położenia budynku. Drugą formą wsparcia jest tzw. ulga termomodernizacyjna. --> SPRAWDŹ --> Dotacje dla budujących lub remontujących dom 2022.

Co to jest termoizolacja, pialiśmy już we wcześniejszej części artykułu. Ale powtórzmy.

Termoizolacja domu to prace i działania związane z poprawą, ograniczeniem zapotrzebowania budynku na szeroko rozumianą energię, czyli poprawa energochłonności budynku, aco za tym idzie podniesienie jego wartości jako domu energooszczędnego.

Najważniejszymi działaniami termomodernizacyjnymi są:

• docieplenie ścian zewnętrznych,
• izolacja dachu,
• wymiana kotła grzewczego,
• montaż odnawialnych źródeł energii.

Te prace objęte są programem „Czyste powietrze” i Ulgą termomodernizacyjną.

Wsparcie finansowe to część korzyści, jakie możemy odczuć w budżecie naszej rodziny. Celem termoizolacji jest ograniczenie emisji energii i tym samym ograniczenie kosztów związanych z zakupem energii. Podstawą jest jednak dobrze przeprowadzona termomodernizacja, gdzie jednym z ważniejszych jest przeprowadzenie prac w odpowiedniej kolejności. Najpierw termomodernizacja, a dopiero w drugiej kolejności wymiana kotła.

To wsparcie finansowe właścicieli budynków m.in. jednorodzinnych w formie dotacji i pożyczek. Kwota, jaką możemy otrzymać zależny od zakresu prac. Kompleksowa termomodernizacja: docieplenie, wymiana systemu grzewczego i zamontowanie paneli fotowoltaicznych może być dofinansowana na poziomie do 37 tys. złotych. Samo docieplenie budynku – suma wsparcia waha się od 10-15 tys. zł.

Na stronie Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej znajduje się dokładny algorytm działania, związany ze złożeniem wniosku o wsparcie finansowe, a przede wszystkim dokładne określenie zakresu prac objętych wsparciem.

I tak wsparcie finansowe można otrzymać na:

• wymianę starych pieców na paliwo stałe na ekologiczne źródła ciepła spełniające wymagania Programu,
• instalację centralnego ogrzewania lub ciepłej wody użytkowej,
• wentylację mechaniczną,
• mikroinstalację fotowoltaiczną,
• ocieplenie domów oraz wymianę okien i drzwi (koszty materiałów i robocizny).

Ważna jest również dodatkowa informacja, że wsparcie finansowe można otrzymać zarówno na projekty zakończone, jak i w trakcie realizacji, a nawet jeszcze nierozpoczęte.

Na stronie Wojewódzkiego funduszu podane są również terminy czasowe związane ze złożeniem wniosku oraz otrzymaniem jego rozliczenia, a także określenie kryterium dochodowego dla wnioskodawców.

To ulga podatkowa. W rocznej deklaracji PIT można odliczyć od podstawy opodatkowania koszty poniesione na termomodernizację budynku i w konsekwencji zapłacić mniejszy podatek. Skorzystać z ulgi mogą właściciele i współwłaściciele domów mieszkalnych jednorodzinnych. Odliczyć można od podstawy opodatkowania określony katalog wydatków.

Informacje o zakresie robót budowlanych i materiałów budowlanych możliwych do odliczenia w uldze termomodernizacyjnej można znaleźć w Rozporządzeniu Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia 21 grudnia 2018 r. w sprawie określenia wykazu rodzajów materiałów budowlanych, urządzeń i usług związanych z realizacją przedsięwzięć termomodernizacyjnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 2489).