Wylewka anhydrytowa – co to jest i jakie ma właściwości?

Wylewka anhydrytowa stanowi nowoczesną alternatywę dla wylewki cementowej stosowanej tradycyjnie na podłogach. Dzięki właściwościom samopoziomującym jest rozwiązaniem cieszącym się dużą popularnością. Jakie są podstawowe zalety i wady wylewki anhydrytowej? Gdzie można ją stosować i dlaczego warto wziąć pod uwagę tę opcję wybierając rodzaj podłogi w domu?

Co dokładnie oznacza pojęcie wylewki anhydrytowej? Jest to zaprawa wykonana na bazie bezwonnej formy siarczanu wapnia, czyli tzw. spoiwa anhydrytowego, który uzupełniony zostaje dodatkowo środkami upłynniającymi i wypełniaczami. Dzięki połączeniu tych wszystkich składników powstaje sucha wylewka, która po zmieszaniu z wodą tworzy materiał o ciekłej konsystencji. Rozprowadzając po podłodze płynną wylewkę, uzyskuje się gładką i równą powierzchnię, które nie wymaga dodatkowego mechanicznego wyrównywania, gdyż jest to wylewka samopoziomująca o specyficznych właściwościach, którym zawdzięcza swoją rosnącą popularność.

Wylewka anhydrytowa to podkład podłogowy nowej generacji. Charakteryzuje się niską porowatością i homogenicznością, co sprawia, że doskonale sprawdza się w pomieszczeniach, gdzie zainstalowano instalację ogrzewania podłogowego. Dzięki płynnej konsystencji ma właściwości samopoziomujące i coraz częściej zastępuje inne rodzaje wykończeń podłogowych. Ten rodzaj wylewki ma dość uniwersalne zastosowanie, choć najczęściej stosowana jest w przypadku ogrzewania podłogowego.

Wylewka, popularnie zwana też jastrychem, układana bezpośrednio pod posadzką musi być nie tylko wytrzymała, ale i idealnie równa. Od jej jakości zależy bowiem trwałość i elegancja ułożonej na niej posadzki. Wytrzymałość jastrychu na ściskanie powinna wynosić 12 MPa w pomieszczeniach mieszkalnych i 25 MPa w garażu. Wylewki anhydrytowe charakteryzuje duża wytrzymałość mimo cienkiej stosunkowo warstwy. Zaprawa jest bardzo wytrzymała na ściskanie i zginanie, stąd też nie trzeba jej zbroić, ale można bezpośrednio na niej układać gres, płytki, panele podłogowe i inne rodzaje posadzki.

Zobacz najciekawsze projekty domów!

---

KOD: 350SWIETA

KOD: 350SWIETA

KOD: 350SWIETA

---

Zobacz więcej projektów

Kolejną właściwością zaprawy jest szybkość jej schnięcia. W zależności od rodzaju mieszanki i grubości położonej warstwy wylewka schnie od kilku do kilkunastu dni. Ile dokładnie schnie wylewka tego rodzaju? Nie ma na to pytanie jednoznacznej odpowiedzi, gdyż wszystko zależy od grubości warstwy i warunków schnięcia. W optymalnych warunkach, pod względem temperatury i wilgotności, wylewka anhydrytowa o grubości 35 mm może schnąć około 21 dni. Całość procesu może zająć kilka tygodni, ale warto podkreślić, że po około 4 dniach podkład zyskuje już odporność na obciążenia, co oznacza, że w pomieszczeniu można kontynuować prace wykończeniowe.

Wylewki anhydrytowe nie są odporne na wilgoć. Wymagają więc w przypadku pomieszczeń mokrych jak łazienka, garaż czy kuchnia, izolacji przeciwwilgociowej. Są za to elastyczne, dzięki czemu nie kruszą się i nie pękają pod wpływem zmian temperatury. Ta ostatnia właściwość determinuje szerokie zastosowanie anhydrytu na podłogach z ogrzewaniem podłogowym.

Największą zaletą wylewki anhydrytowej są jej właściwości samopoziomujące. Jej rozlanie i wypoziomowanie się nie wymaga dużego nakładu pracy. Stosowanie tego rodzaju wylewki to także oszczędność czasu. Dzięki temu, że rozlanie wylewki anhydrytowej nie wymaga zbrojenia, prace zajmują mniej czasu niż w przypadku tradycyjnych wylewek cementowych. Wylewka anhydrytowa - kiedy można chodzić? Po przygotowanym pokładzie można chodzić już po około 48 godzinach, natomiast kolejne prace budowlane można prowadzić już po 4 dniach. Ogrzewanie podłogowe można uruchomić już po 7 dniach. Zatem, na pytanie ile schnie wylewka anhydrytowa? - można odpowiedzieć, że schnie bardzo szybko, dzięki czemu, w krótkim czasie możliwe jest podjęcie kolejnych prac budowlanych.

Wylewka anhydrytowa wykazuje dużą płynność, co pozwala na łatwe rozprowadzenie jej po powierzchni i osiągnięcie gładkiej warstwy na podłodze. Kolejną zaletą jastrychu anhydrytowego jest możliwość dylatacji, czyli utworzenia obszernych pól dylatacyjnych, których powierzchnia może sięgać nawet 900 m² w przypadku podłóg bez ogrzewania lub 300 m² jeśli zdecydujemy się na ogrzewanie podłogowe. Przy zastosowaniu tradycyjnych wylewek cementowych, powierzchnia ta wynosi zaledwie około 40 m2. Dzięki temu, przy rozprowadzaniu wylewki anhydrytowej w mieszkaniu lub w domu jednorodzinnym nie musimy stosować szczelin dylacyjnych. Brak pustek powietrznych między rurkami a wylewką sprawia, że wylewka anhydrytowa nagrzewa się szybciej, do posadzki dociera więcej ciepła, w efekcie cały układ jest wydajniejszy.

Ułożenie wylewki anhydrytowej zajmuje niewiele czasu. Już w ciągu godziny można pokryć zaprawą nawet 100 m² podłogi. Wylewkę rozprowadza się bardzo łatwo, ręcznie lub mechanicznie, dzięki czemu czas realizacji prac jest dość krótki. Fakt, że jest to anhydryt bez szlifowania i bez uzbrojenia, także wpływa na skrócenie całego procesu.

Kolejną zaletą, jaką charakteryzuje się ten rodzaj podłóg, jest oszczędność materiałów. Użycie jastrychu umożliwia zmniejszenie grubości wylewanej warstwy do ok. 35 mm na warstwie izolacyjnej, która nie jest związana z podłożem. Warstwa przykrywająca przewody grzewcze może mieć grubość zaledwie 30-40 mm. Pisząc o oszczędnościach, warto raz jeszcze podkreślić wysoki współczynnik przenikania ciepła dla wylewek anhydrytowych, co pozwala zmniejszyć zapotrzebowanie budynku na energię. Ponadto, wylewki tego typu są lżejsze od cementowego odpowiednika i nie obciążają nadmiernie stropu. Ma to szczególne znaczenie w przypadku remontu lub wykańczania poddasza.

Ważną zaletą wylewek anhydrytowych jest bezpieczeństwo pożarowe. Po zastygnięciu i stwardnieniu wylewka zyskuje postać niepalnego gipsu dwuwodnego charakteryzującego się szczególnymi właściwościami ognioochronnymi i odpornością na nadmierne ciepło. W przypadku pożaru woda zawarta w gipsie ulega pod wpływem gorąca odparowaniu i pochłania dużą ilość energii, co zapobiega gwałtownemu wzrostowi temperatury pomieszczenia.

Zaletą jastrychu tego rodzaju jest jego uniwersalność, czyli przydatność pod różne rodzaje okładzin podłogowych. Wylewki anhydrytowe znakomicie sprawdzają się jako podkład zarówno pod płytki ceramiczne czy kamień, jak i pod panele, parkiet i lite deski.

Do wad wylewki anhydrytowej należy dość wysoka cena produktu oraz ograniczone stosowanie wyłącznie do wykańczania wnętrz – wylewka ta nie nadaje się na zewnątrz. Ponadto, wylewka samopoziomująca wymaga wykonania dodatkowych prac po upływie około dwóch do trzech tygodni po jej wylaniu. Chodzi o usunięcie warstwy mleczka anhydrytowego, które wytwarza się podczas wysychania wylewki. Mleczko chroni wylewkę przed zbyt szybkim wyschnięciem w trakcie jej wiązania. Jest usuwane poprzez szlifowanie posadzki.

Wylewkę anhydrytową należy zabezpieczyć przed nadmierną wilgocią. W przypadku zastosowania wylewki anhydrytowej w kuchni, łazience lub garażu, należy wykonać dodatkową izolację przeciwwilgociową. Konieczność wykonania dodatkowej izolacji zabezpieczającej, podobnie jak wymóg zeszlifowania powłoki po wyschnięciu uważana jest za wadę wylewki samopoziomującej.

Podsumowując, posadzka anhydrytowa ma liczne zalety, które zdecydowanie przeważają nad jej wadami, co sprawia, że jest chętnie wykorzystywana podczas wykańczania wnętrz mieszkań i domów jednorodzinnych.

Wylewki anhydrytowe mają bardzo uniwersalne zastosowanie. Ze względu na szybkość wykonania znajdują zastosowanie do tworzenia wielkopowierzchniowych podkładów podłogowych w budynkach użyteczności publicznej, obiektach handlowych, przestrzeniach komercyjnych. Jastrych doskonale sprawdza się także w domach jednorodzinnych, zwłaszcza tych z ogrzewaniem podłogowym, biurach, mieszkaniach w blokach. Posadzka anhydrytowa może być stosowana także w lokalach na poddaszu, strychach, na drewnianych stropach.

Wylewkę anhydrytową można zastosować na podkładach podłogowych każdego typu i w różnego rodzaju budownictwie. Musimy jednak pamiętać, że ten rodzaj wylewki nadaje się jedynie do wykańczania wnętrz. Nie należy stosować go na zewnątrz ze względu na dużą wrażliwość na wilgoć zaprawy anhydrytowej. Stąd też nie jest dobrym rozwiązaniem na balkony, tarasy czy schody zewnętrzne. Przy stosowaniu jastrychu w pomieszczeniach o dużej wilgotności, takich jak łazienka, kuchnia, pralnia czy garaż, należy przestrzegać ściśle określonych wytycznych. Jednym z zaleceń jest konieczność wykonania dodatkowej izolacji przeciwwilgociowej. Szczególną uwagę należy zwrócić na kratki ściekowe, miejsca odpływu czy drzwi garażowe, czyli miejsca, przy których może się zbierać woda. Wykonując izolację przeciwwilgociową najlepiej skorzystać z wysokiej jakości płynnych uszczelniaczy, folii w płynie, fugi, silikonu lub samoprzylepnej taśmy uszczelniającej. Można także wykorzystać cement lub materiał paraizolacyjny, który stosuje się na całej powierzchni posadzki, co dodatkowo zabezpiecza podłoże przed grzybami i pleśnią.

Jaka wylewka na ogrzewanie podłogowe? Najlepszym rozwiązaniem jest jastrych samopoziomujący, ponieważ ma niską porowatość i wysoki współczynnik przewodzenia ciepła, który wynosi średnio (1,4-1,6 W/mK), co oznacza szybsze nagrzewanie się w porównaniu do wylewki cementowej, a co za tym idzie, lepsze oddawanie ciepła. Jastrych nagrzewa się nawet dwa razy szybciej niż wylewka cementowa. Pozwala to zaoszczędzić energię i podnieść komfort termiczny w domu. Wykorzystywany przy ogrzewaniu podłogowym jastrych anhydrytowy układa się na podłożu wyłożonym płytami styropianowymi i folią aluminiową, dzięki czemu powstaje warstwa rozdzielcza. Należy także pamiętać o odpowiednim wygrzaniu gotowej wylewki anhydrytowej, które można rozpocząć po 7 dniach od położenia podkładu i stopniowo podwyższać temperaturę aż do całkowitego jego wyschnięcia.

Wielu Inwestorów zastanawia się, czy lepsza będzie wylewka anhydrytowa, czy tradycyjna wylewka cementowa. Trudno na to pytanie jednoznacznie odpowiedzieć. Każdy z typów wylewki ma swoje zalety i wady.

Z pozoru te dwa rodzaje wylewek niczym się nie różnią. Sprzedawane są w workach w postaci suchej masy. Tradycyjne wylewki cementowe przygotowuje się najczęściej już na placu budowy z cementu, piasku i wody. Należy je dokładnie wymieszać, by uzyskać masę o jednolitej konsystencji, którą następnie rozprowadza się na powierzchni. Mieszanki uzyskują konsystencję gęsto plastyczną lub półsuchą. Podkłady półsuche z mniejszą zawartością wody, mają większą wytrzymałość niż zaprawy tradycyjne. Ponadto, ze względu na mniejszy skurcz, są też mniej narażone na ewentualne pęknięcia. Do podkładów przygotowywanych na budowie można dodawać środki przyspieszające wiązanie, uszczelniające i uplastyczniające.

Podkłady z gotowych zapraw, czyli mieszanek sprzedawanych w workach, mogą występować w postaci gęstoplastycznej, półsuchej lub półpłynnej. Ten ostatni rodzaj stanowią wylewki samopoziomujące, które rozlewają się po podłożu i tworzą podkład samopoziomujący. Do fabrycznie przygotowanych zapraw dodawane są różnego rodzaju dodatki przyśpieszające wiązanie, domieszki włókien szklanych i polipropylenowych bądź też dodatki plastyfikujące. Substancje te zapobiegają pękaniu podkładu i pełnią funkcję zbrojenia. Korzystanie z gotowych wyrobów, fabrycznie zmieszanych, stanowi gwarancję używania produktów o tych samych proporcjach i składzie, co zapobiega potencjalnym różnicom i wynikającym z tego problemom.

Zalety wylewki cementowej to przede wszystkim niska cena, wytrzymałość i uniwersalność zastosowania. Może być stosowana zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz we wszystkich, także wilgotnych, pomieszczeniach. Wykonanie wylewek cementowych jest czasochłonne. Wymaga wykonania zbrojenia, a następie zacierania i wygładzania. W tego rodzaju wylewce zawsze należy wykonać dylatację.

Wylewka anhydrytowa, czyli wylewka cechuje się szybszym i bardziej równomiernym przekazywaniem ciepła do pomieszczenia niż wylewka cementowa. W porównaniu z masą cementową, wylewka anhydrytowa ma mniejszą wytrzymałość i odporność na ścieranie, dlatego też do pomieszczeń przemysłowych i gospodarczych bardziej nadaje się wylewka cementowa.

Wylewka anhydrytowa jest droższa od cementowej, ale wykonuje się ją znacznie szybciej. Nie wymaga zbrojenia ani wygładzania. Jest także cieńsza od tradycyjnych wylewek cementowych. W pomieszczeniach o powierzchni do 25 m2 nie wymaga robienia dylatacji pośrednich, z wyjątkiem kładzenia jastrychu grzewczego. Ze względu na płynną konsystencję, która od razu tworzy gładką powierzchnię, a także szybkie schnięcie, idealnie nadaje się na układanie posadzki, które można rozpocząć znacznie wcześniej niż w przypadku wylewki cementowej. Ta ostatnia, przeciętnej grubości 6 cm schnie nawet do 8 tygodni, natomiast bezpieczne chodzenie po niej jest możliwe dopiero po kilku dniach.

Jaka zatem wylewka będzie lepsza? Odpowiedź na to pytanie zależy od miejsca jej przeznaczenia oraz od indywidualnych potrzeb Inwestorów.

Realizując projekt domu jednorodzinnego lub remontując nieruchomość i chcąc zmieścić się w zaplanowanym budżecie, Inwestorzy szukają niekiedy oszczędności, kupując tańsze materiały do prac wykończeniowych. Tymczasem, przy inwestycjach, które mają służyć przez długie lata, takich jak posadzki na podłogach, cena nie powinna być głównym kryterium wyboru.

Wylewka anhydrytowa jest droższa od cementowego odpowiednika. Jej cena zależy w dużej mierze od materiałów i grubości, na jaką się zdecydujemy. Ten rodzaj posadzki ma przeciętnie grubość od 3,5 cm do 7 cm. Najczęściej Inwestorzy decydują się na podłoże o wysokości 6 cm. Na koszt wylewki wpływa także wybrany rodzaj wylewki, robocizna i warunki techniczne miejsca montażu. Ważny jest także metraż wnętrza oraz specyfika pomieszczenia. Na ostateczny koszt jastrychu wpływa także konieczność wykonania dodatkowej izolacji przeciwwilgociowej w łazience czy garażu. Położenie wylewki anhydrytowej zawsze podlega indywidualnej wycenie.